ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ
Παρέα με τους Συγγραφείς
Βίντεο παρεμβάσεις αγαπημένων δημιουργών
Ποιες «διαδρομές» ακολουθούν οι συγγραφείς τις δύσκολες μέρες του εγκλεισμού; Ποιες σκέψεις τους συντροφεύουν, ποια βιβλία και ποια νοερά ταξίδια πραγματοποιούν;
Σε φυσική συνέχεια της αγαπημένης δράσης «Αθηναϊκές Διαδρομές Βιβλίου», που υλοποιείται με τη χορηγία του ΟΣΔΕΛ, ο δήμος Αθηναίων και το Athens Culture Net σχεδίασαν μια ψηφιακή καμπάνια με τον λόγο να δίνεται σε αγαπημένους συγγραφείς.
Οι δημιουργοί στέλνουν ένα σύντομο βίντεο μέσω του κινητού τους, στο οποίο ο καθένας δίνει το δικό του μήνυμα, μιλάει για το βιβλίο του, αφηγείται αποσπάσματα ή προτείνει αγαπημένα του βιβλία.
Κάθε δύο μέρες προστίθεται και ένα καινούργιο βίντεο, μείνετε συντονισμένοι!
Ο Μιχάλης Μοδινός μιλά για βιβλία και συγγραφείς που ξαναφέρνει στο επίκεντρο η πανδημία κι ο εγκλεισμός. Για την «Πανούκλα» του Καμύ αλλά και το μυθιστόρημά του «Τελευταία έξοδος Στυμφαλία».
«Δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με το περιβάλλον. Χρειάζεται ταπεινότητα και να ξαναδούμε τις αξίες μας», προτρέπει ο Αλέξης Σταμάτης μιλώντας για τη σχέση του καλλιτέχνη με τη φύση.
«Η λογοτεχνία και η τέχνη σε συνθήκες εγκλεισμού – επιβάλλονται;» αναρωτιέται ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος. Ανατρέχει στην «Κυρία Κούλα» του Μένη Κουμανταρέα, και προβληματίζεται για τα όρια της ψηφιακής πραγματικότητας.
Μαρίκα και Αρίστος: επεισόδιο χιλιοστό ενενηκοστό τόσο. Η Τασούλα Επτακοίλη διαβάζει ένα απόσπασμα από τελευταίο της βιβλίο «Το κέρμα στον αέρα», στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας.
Ο Δημήτρης Σωτάκης μοιράζεται μαζί μας σκέψεις για την τέχνη της αναγκαστικής συνύπαρξης με τον εαυτό μας, τις δύσκολες αυτές μέρες του εγκλεισμού, με την ευχή να βγούμε αλώβητοι.
Μια προσωπική ξενάγηση στο σπίτι του συγγραφέα επιλέγει ο Άρης Σφακιανάκης. Στα βιβλία που διαβάζει, σε εκείνα που έχει γράψει, στις σειρές που παρακολουθεί, τη μαγειρική αλλά και σε αντικείμενα - ίχνη μιας λιγότερο ορατής ζωής.
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου διαβάζει ένα απόσπασμα από τον αγαπημένο της «Υπνοβάτη» της Μαργαρίτας Καραπάνου: αντί του καύσωνα ο περιορισμός, αντί του καυτού ήλιου στην Ύδρα ο αυτοπεριορισμός, αντί της αφυδάτωσης ο κορωνοϊός.
«Πού πάει ο κόσμος στους σπαρακτικούς καιρούς που ζούμε;». Το επιτακτικόαυτό ερώτημα θέτει η Φωτεινή Τσαλίκογλου και μοιράζεται μαζί μας την «Αναλαμπή», ένα σύντομο διήγημα του Ίταλο Καλβίνο.
Για έναν άγνωστο ποιητή και αντιστασιακό, τον Αλέξανδρο Καΐρη, που λίγο πριν το Πάσχα του 1943 συλλαμβάνεται κι εκτελείται από τους Γερμανούς, μας μιλά ο Πάνος Αμυράς. Για την «ύστερη στιγμή» που η ποίηση και λίγοι στίχοι, προσφέρουν μια μικρή παρηγοριά.
«Ο ουρανός βάραινε γκρίζος, ούτε συννεφιασμένος ούτε αίθριος, αλλά δίνοντας μια την αίσθηση σαν, ύστερα από κάποια αλλαγή στη δημιουργία, να είχε επικρατήσει στον κόσμο άλλο κλίμα…». Ο Κώστας Ακρίβος διαβάζει από το «Σώσα» του Singer Isaac Bashevis.
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης διαβάζει την 14η στάση της Via Dolorosa από την ποιητική γραφή του Paul Claudel, μια ελπιδοφόρα υπόμνηση ότι μετά τον πόνο υπάρχει -ξανά- δημιουργία και Ανάσταση.
«...με τον καιρό τα δύσκολα και τα βαρά αλαφραίνου, οι ανάγκες, πάθη κι αρρωστιές γιατρεύονται και γιαίνου». Ο Θοδωρής Γκόνης μιλάει για την Ανάσταση και εύχεται σε όλους μας κουράγιο, μέσα από στίχους του «Ερωτόκριτου», κι ένα μικρό απόσπασμα από τον Σολωμό.
«Θησαυρός του Χρόνου»: ένα απόσπασμα από το τελευταίο μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα μας διαβάζει η Αλεξάνδρα Τράντα, ανιψιά και διαχειρίστρια του έργου του μεγάλου μας πεζογράφου, μέσα από το σπίτι του στην Κυψέλη. Βασικός άξονας του βιβλίου «…η απουσία ενός ανθρώπου αλλά μαζί με αυτόν τον άνθρωπο και η απουσία άλλων στοιχείων της καθημερινότητας…»
Η Μαρία Παπαγιάννη που πιστεύει στο καλό πνεύμα των παραμυθιών και διεκδικεί φέτος το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας H.C. Andersen, αρθρώνει τη συλλογική ευχή: να περάσει αυτός ο εφιάλτης και να κάνουμε τα ταξίδια που ονειρευόμαστε. Μας μιλάει για το «Θαυμαστό Ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον», αλλά και για το συλλογικό παραμύθι που γράφει διαδικτυακά, παρέα με τα παιδιά και τον Φίλιππο Μανδηλαρά.
«Είχε ξεχάσει τί έλεγαν οι λέξεις, δεν είχε σημασία. Εκείνο που μετρούσε ήταν η θεραπευτική ιδιότητα. Η δύναμή τους να φέρουν τάξη στο χάος του κόσμου…» Η Έρση Σωτηροπούλου διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Τί μένει από τη νύχτα», ένα βιβλίο που μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1897 μέσα από το ταξίδι του νεαρού Κωνσταντίνου Καβάφη και του αδερφού του Τζον.
«Διαβάστε όσο γίνεται περισσότερο και ταξιδέψτε.. με το μυαλό» είναι η προτροπή του Στέφανου Δάνδολου, καθώς μας μιλάει για το τελευταίο του βιβλίο «Φλόγα και Άνεμος».
Η Παυλίνα Μάρβιν, που συνηθίζει να ταξιδεύει μεταξύ αλήθειας και παραμυθιού, διαβάζει «Ιστορίες Μικρές και Λίγο πιο Μεγάλες» (Αλεξάνδρα Πλαστήρα – Λίκα Φλώρου, 1983), που -όπως μας λέει- την έχουν βοηθήσει πολύ.
Τί συμβαίνει όταν χάνεται η ζωή όπως την ήξερες και καλείσαι να την φανταστείς και να τη ζήσεις αλλιώς, αναρωτιέται η Αγγελική Δαρλάση, μιλώντας μας με αφορμή το βιβλίο της «Το αγόρι στο θεωρείο».
Ο Χρήστος Χρυσόπουλους μας προσκαλεί να διαβάσουμε μαζί σελίδες από τον «Ιερό Τρόμο» του Terry Eagleton, βιβλίο που αναλύει τη διαχρονική εξέλιξη της έννοιας του τρόμου.
Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος θυμάται τη βόλτα στην Κυψέλη που έκανε στο πλαίσιο των «Αθηναϊκών Διαδρομών Βιβλίου» και στέλνει το δικό του μήνυμα για την περίοδο της πανδημίας.
Στην δεκαετία του ’70 και στην Αθήνα της αντιπαροχής μας μεταφέρει η Εύα Μαθιουδάκη διαβάζοντας από τον «Φταίχτη», βιβλίο που υπογράφουν από κοινού με τον Κώστα Σχιζάκη.
Στην άγνωστη μας Αθήνα την εποχή της Φραγκοκρατίας μας μεταφέρει ο ιστορικός Λευτέρης Καντζίνος, μέσα από το βιβλίο του «Αθήνα 1204 – 1456. Τα άγνωστα χρόνια».