Ανθολογία ταινιών μικρού μήκους που φτιάχτηκαν από νέους κινηματογραφιστές-μέλη των αυτοδιαχειριζόμενων εργαστηρίων φιλμ L’Abominable και L’Etna, του Παρισιού, τα οποία δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του '90. Ταινίες φτιαγμένες “χειροποίητα”, που πειραματίζονται με τα όρια μεταξύ ντοκιμαντέρ, αφηγηματικού και αφαιρετικού κινηματογράφου. Οι δημιουργοί τους πιστεύουν πως η χρήση του φιλμ στη σύγχρονη παραγωγή, είναι απολύτως αναγκαία για την αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης μέσω των πρωταρχικών υλικών του κινηματογράφου.
Το πρόγραμμα έχει επιμεληθεί η Μαρία Κουρκούτα, ενεργό μέλος του L’Abominable και της L’Etna για πάνω από δέκα χρόνια.
Ταινίες που θα προβληθούν:
1. Cilaos | Camilo Restrepo (16mm, Γαλλία, 2016, 13’)
Μια νεαρή γυναίκα δίνει υπόσχεση στη μητέρα της πως θα αναζητήσει και θα βρει τον πατέρα που δε γνώρισε ποτέ. Στο δρόμο της μαθαίνει πως εκείνος δε ζει πια. Όμως, τα σχέδιά της δεν αλλάζουν: οφείλει να ξαναβρεί τον πατέρα της. Μια ταινία που βουτά στους ρυθμούς της maloya, των ιεροτελεστικών ασμάτων της Ρεϋνιόν, και ψηλαφεί τον παράδοξο και βαθύ χώρο που χωρίζει κι ενώνει νεκρούς και ζωντανούς.
2. Εδώ είναι το σπίτι | Victor De Las Heras & Lo Thivolle (16mm, Γαλλία, 2017, 14’)
Από έξω, δε φαίνεται τίποτα. Μέσα, ακούμε τα πάντα. Όσο πιο πολύ το μέσα ξανοίγεται, τόσο πιο πολύ οι δρόμοι τριγύρω μοιάζουν φρακαρισμένοι.
3. A radical film | Stefano Canapa (35mm, Γαλλία, 2017, 2’)
“Radical” σημαίνει κάτι που έχει να κάνει με ραδίκια. Η ταινία είναι φτιαγμένη με μαύρα ραδίκια: κομμένα σε μικρά κομματάκια, τοποθετημένα και εκτεθειμένα πάνω στο φιλμ. Σε τούτη την ψηφιακή εποχή, η ταινία δείχνει το δρόμο για να ξαναβρούμε τις…ρίζες του κινηματογράφου.
4. Further Radical | Stefano Canapa (35mm, Γαλλία, 2020, 7’)
Μετά τις πρώτους πειραματισμούς του Στέφανο Καναπά με τα μαύρα ραδίκια, η ταινία αυτή πηγαίνει ακόμα πιο βαθιά στις ρίζες του κινηματογράφου: εκρήξεις φωτός που διαπερνούν τις σκοτεινές επιφάνειες του φωτοχημικού φιλμ. Πρόκειται για την ίδια ταινία, μόνο που τώρα έχει περάσει από τον οπτικό εκτυπωτή του φιλμ.
5. Θα φτάσουμε στο Νεϋγί, Inch’Allah | Anna Salzberg & Mehdi Ahoudig (16mm, Γαλλία, 2015, 19’)
Η ιστορία μιας διαδήλωσης νεαρών εργαζομένων στα δημόσια ποδήλατα Velib’, που αποπειρώνται για πρώτη τους φορά τον αγώνα και την αυτοοργάνωση. Ένα ταξίδι προς την ωρίμανση και τη συνειδητοποίηση και, την ίδια στιγμή, ένα ταξίδι από το πολυτελές κέντρο του Παρισιού μέχρι τα προάστια του Νεϋγί, σύμβολο της γαλλικής αριστοκρατίας. Ένα παιχνίδι μεταξύ εικόνας και ήχου.
6. Ganesh | Philippe Cote (Super 8, Γαλλία, 2015, 15’)
Κάθε χρόνο, η νοτιο-ινδική κοινότητα των Tamoule του Παρισιού γιορτάζει τον θεό Ganesh, στο κέντρο της πόλης. Χρώματα, τελετουργικά, σώματα που χορεύουν, σε συνδυασμό με εικόνες και μνήμες από την αντίστοιχη γιορτή, σε μιαν άλλη χρονική στιγμή, στην Ινδία. Η ταινία ακολουθεί τους δρόμους του ανθρωπολογικού κινηματογράφου, φανερώνοντας ωστόσο την ποιητικότητα που κρύβουν μέσα τους οι πιο απλές χειρονομίες και κινήσεις.
7. Ταξίδι μέσα από ένα σώμα | Camille Degeye (16mm, Γαλλία, 2019, 32’)
Ο Τόμας, ένας νέος γερμανο-ελβετός μουσικός, βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του εξαιτίας ενός σπασίματος του ποδιού του. Ακινητοποιημένος και μόνος, προσπαθεί να τελειώσει τη σύνθεση ενός μουσικού κομματιού. Όταν ξημερώσει, μια απρόσμενη επισκέπτης χτυπά την πόρτα του.
